Duncan Huisman kwam, zag en overwon (bijna)

Een telefoontje van BMW M2 CS Racing Cup Benelux wedstrijdleider Max Braams op de vrijdag voor de Trophy of the Dunes zorgde ervoor dat de zegereeks van Maxime Oosten werd doorbroken. In de tweede race stond Duncan Huisman op de hoogste trede van het podium en daarmee maakte de coureur, dit jaar 30 jaar actief in de autosport, zijn indrukwekkende statistieken waar. In 37% van zijn 450 gereden races wist Huisman op het podium te komen en daarvan won hij maar liefst 19%.

Wie de Nederlandse autosport de afgelopen decennia gevolgd heeft kan niet om Duncan Huisman heen. De inmiddels 50-jarige coureur is de zoon van Ben Huisman, die veel voor de Nederlandse autosport heeft betekend en helaas in mei dit jaar op 85-jarige leeftijd overleden is. Ook Duncan’s broer Patrick en zus Vanessa hebben hun sporen in de autosport verdiend en de naam Huisman is dan ook internationaal gevestigd. 

Twee seconden
Duncan begon eigenlijk bij toeval in 1992. “Mijn vader reed in Falcon en op een dag zei hij tegen mij dat ik daar maar eens in moest gaan rijden. Ik was meteen twee seconden sneller dan hij en toen was voor hem de aardigheid er af. ‘Ga jij maar rijden’, zei hij en dat was het begin van mijn carrière in de autosport.”

Goede band
Al snel bleek Duncan een talentvolle coureur en hij nam deel aan veel verschillende kampioenschappen, vaak in een BMW. “Ik heb altijd een goede band met BMW gehad, zowel met BMW Nederland als BMW Duitsland. Mede dankzij de successen in de autosport werden er veel BMW’s verkocht en er was altijd een nauwe samenwerking met ons. Zij vieren ook dit jaar 50 jaar BMW, precies mijn leeftijd!”

Macau
Duncan is de eerste Nederlandse winnaar van een race in het WTCC, het Wereldkampioenschap Toerwagens. Op 20 november 2005 wist hij de prestigieuze race in Macau te winnen. Daar bleef het niet bij, want hij heeft deze race in totaal vier keer gewonnen. In  datzelfde jaar was Duncan ook de eerste Nederlandse coureur van een winnend team in de 24 uur van de Nürburgring.

Rode draad
BMW loopt als een rode draad door de loopbaan van Duncan en van 2005 tot 2007 was hij fulltime met autosport bezig. “Naast races deed ik ook veel ontwikkelingswerk voor BMW. Dan moest ik bijvoorbeeld in een BMW E36 met Carly in twee dagen tijd twintig sets banden testen. Was een mooie tijd, samen met Tom Coronel. Ook moest ik schokdempers testen door op een circuit zo hard mogelijk over de curbs te rijden, net zo lang tot ze afbraken. Hele gekke dingen, maar wel echt leuk om te doen natuurlijk.”

Race control
In 2007 was Duncan teleurgesteld dat het WK niet doorging en hij besloot dat jaar niet te racen, maar om zich nuttig te maken op race control. “Ik dacht dat mijn ervaring als rijder een toegevoegde waarde zou zijn, maar in de praktijk werkte dat toch niet zoals ik hoopte. Op dat moment wilde ik ook helemaal stoppen met autosport, maar toen kwam er plotseling een nieuwe raceklasse die ik wel interessant vond.”
Die klasse was de GT4 en daarin behaalde Duncan weer vele successen, waaronder meerdere titels. Tot en met 2018 was hij in de GT4 actief en sindsdien heeft hij nog in diverse klassen gereden.

Luca en Lola
Toen Duncan gebeld werd om de BMW M2 van Dick van Elk te besturen tijdens de Trophy of the Dunes hoefde hij niet lang na te denken. “Ik was aan het werk en kon dus vrijdag niet aan de trainingen meedoen. Daarnaast zou ik op mijn kinderen, Luca (12) en Lola (9), passen, dus het was even improviseren. Gelukkig kunnen ze zich op het circuit prima vermaken.”

Continu voorop
Hoewel hij nog nooit in een BMW M2 gereden had was daar niet veel van te merken. In de beide vrije trainingen reed hij de derde tijd en hij kwalificeerde zich op de vierde positie. In de eerste race lag hij op podiumkoers, maar viel hij helaas uit. In de tweede race maakte hij het klassementsleider Maxime Oosten erg moeilijk en kwam hij als tweede kort achter de zesvoudig BMW M2 racewinnaar over de finish. Een tijdstraf voor Oosten zorgde er echter voor dat Duncan toch op de hoogste trede van het podium mocht plaatsnemen. Daags na de prijsuitreiking bleek echter dat de tijdstraf voor Oosten niet terecht was en dus moest Huisman zijn beker omruilen. Evengoed bevestigt zijn tweede plaats zijn goede statistieken!